(Middeleeuwsch Baccalarius, Fransch Bachelier, Engelsch Bachelor) beteekent oorspronkelijk een jongen onzelfstandigen ridder, aan een baron en bannerheeren onderworpen. Baccalarii ecclesiae noemde men nu die geestelijken, die een minder voorname plaats innamen.
Gregorius IX bezigde voor het eerst den titel Baccalarius als een academischen titel. Die dezen titel bezaten mochten, na tevoren onderzocht te zijn, voorlezingen houden over den Bijbel.
Later ging die titel ook op andere faculteiten over en toen kwam in zwang de valsche afleiding van bacca en lauria, d. w. z. iemand, die een bloemenkrans draagt. Bij het academisch onderwijs volgde op den titel baccalaureus het licentiaat en daarna de doctorstitel.
In Frankrijk en Engeland bestaat de titel nog, in Duitschland niet meer.
