D. i. „uit de wereld teruggetrokkenen”. Het waren kluizenaars, die zich van de gemeenschap met de menschen afscheidden.
De begeerte om het gewone leven te ontvlieden ontstond vooral in de 2e en 3e eeuw na Christus onder de vervolgingen. Men vond de Anachoreten voornamelijk in Egypte.
Eenzaamheid in de woestijn, sober voedsel, ontbering van alle genotmiddelen, opvoeding van den wil tot zelfverloochening, beschouwing van zichzelven en zelfbeproeving waren de openbaringen van het leven der Anachoreten. Een voorbeeld van deze Anachoreten was Paulus van Thebe.
Rondom hem verzamelde zich een schare van kluizenaars, die zich onder zijn leiding stelden. Zoo ontstonden geheele koloniën van Anachoreten die in tenten of hutten woonden onder een leidend hoofd.
Deze Anachoreten hebben den grondslag gelegd en tegelijk den overgang gevormd tot het monnikenleven en het kloosterleven. Maar zelfs, nadat er monniken en kloosters ontstaan waren, werden er nog Anachoreten gevonden.
