Agobard was aartsbisschop van Lyon (816—840). Hij was een bekwaam en zelfstandig godgeleerde.
In zijn dagen waren de ordalia of godsoordeelen zeer geliefd. Het volk en de adel waren aan die ordalia zeer gehecht, maar Agobard verwierp ze en streed er tegen, omdat hij ze beschouwde als voortbrengselen van het bijgeloof.
Hij bestreed ook de zucht naar weelde bij de priesters en de monniken. Een verklaard tegenstander was hij van de beeldenvereering.
Over de inspiratie der Heilige Schrift koesterde hij andere gedachten dan velen in zijn tijd voorstonden. Fredegisvan Tours leerde een mechanische inspiratie, waarbij het alzoo werd voorgesteld, alsof de Heilige Geest zelf de woorden in den mond van den schrijver gelegd had.
Daartegen kwam Agobard op.In de leer der sacramenten ging hij echter van de oude kerk verschillen. Hij telde naast doop en avondmaal verschillende andere sacramenten, „in quibus salus et vita fidelium consistit”, d.w.z. waarin het heil en het leven der geloovigen bestaat.
Toen Felix, de voorstander van het Adoptianisme, die onder toezicht van Agobard gesteld was, gestorven was, schreef Agobard tegen de leerstellingen der Adoptianen.
Hij schreef ook twee boeken tegen de Joden: de insolentia Judaeorum en de judaicis supersütionibus, maar hij kon Lodewijk den Vrome niet bewegen zijn genegenheid jegens de Joden prijs te geven.
Agobard liet zich meesleepen in een complot dat gesmeed was tegen Lodewijk. Hij werd daarom in 833 verbannen, maar twee jaren later ontving hij gratie.
Agobard heeft ook nog een strijd gevoerd met Amalarius van Metz over de liturgie. Hij wilde namelijk alles uit de liturgie verwijderen, wat niet volgens de Schrift was.
