Marseille 1797; ✝ 1877, St. Germain.
Een man van het type-Poincaré: kregel, klein van gestalte, eenvoudig in uiterlijk en zeden, van onvermoeide werkzaamheid en onbeperkte werkkracht, bourgeois in zijn levensopvatting, republikein in hart en nieren, bekwaam redenaar en journalist, handig politicus en, boven dit alles, zeer gedistingeerd geleerde.In zeker opzicht heeft Thiers — of, Monsieur Thiers, zooals iedereen hem noemde, en zooals hij nog steeds genoemd wordt — moeten afbreken wat hij als historicus opgebouwd heeft. Heeft zijn Histoire de la Révolution (1823—1827, 10 vol.) en zijn Histoire duConsulat etdel'Empire (1845—1862, 20 vol.) veel tot de posthume glorie van Napoleon I bijgedragen, niet minder waar is het dat, tijdens het tweede keizerrijk, hij overvloedig gelegenheid heeft gehad, het prestige van dien grooten naam, zooals Napoleon III dat aan zijn persoon en zijn regeering verbond, te bestrijden. Als député heeft hij al zijn best gedaan, den oorlog van 1870 te verhinderen. Na Sedan is hij een dergenen die de Republiek doen uitroepen. Hij wordt dan hoofd van het Uitvoerend Bewind en spoedig daarop president der Republiek. Zijn naam zal steeds met eere verbonden blijven aan de definitieve bevrijding van het grondgebied en aan het bedwingen van de Commune.
Ofschoon hij geen artiest is als Michelet, Quinet of Thierry, vormen zijn historische werken prachtige lectuur, spannend als romans en tevens waardevolle geschiedbeschrijving.
