Achter iemands rug spreken, hetgeen men niet durft zeggen in het gezicht, zoodat er immer het denkbeeld van iets boosaardigs en valsch aan verbonden is (2 Cor. 12:20; 1 Petr. 2 : 1). Wie het doet, belastert de wet, d. i. hij tast hiermede onmiddellijk de wet Gods aan (Jac. 4 : 11) waar zulk lasteren verboden wordt.
Dat deze en soortgelijke vermaningen bij de eerste Christenen noodig waren, is een bewijs deels van de zondige menschelijke natuur in het algemeen, welke nooit tegen een zonde gevrijwaard is, deels een gevolg van het nog restend heidendom. Immers de Grieken waren zeer praatziek.
Maar ook de Joden, die zich op de wet beroemden, deden dezelfde dingen (Rom. 2 : 1). Het achterklappen is een schrikkelijk kwaad.
Hij, van wien kwaad gesproken wordt, staat er machteloos tegenover, maar de Heere is een wreker over al deze dingen. Die achterklapt doet eigen werken des duivels, die kwaad van ons bij God en van God bij ons spreekt.
