Dit past men toe op dingen, die van geen of gering nut zyn, en niet verdienen, dat men daarom eenige de minste onkosten zoude doen. Dus zeiden de Franschen: C’est unpauvre jeu, qui ne vautpas la chandelle: ’t Is een arm spel, dat de keers niet waard is.
Hun spreekwoord was ook: Si la chatfilloit, chandelle auroit. Spon de kat, zy zou een keers hebben. En gewisselyk ’t ontbreekt poesje aan geen ronken, al draait zy geen wielrad. Een ander spreekwoord zegt: Die niet mede speelt, moet de kaars snuiten.
Doch dit is beter, dan dat men hen de beurs snuit. Die ’t spel niet kan, spele niet mede.
