Een dronkaard lag gewentelt in zyn uitbraakzel. Dit wierd gezien van een verken, ’t geen belust op zulk een lekkerny, met den snuit aan zynen mond quam.
Hy, in zyne bedwelmtheid, beeldde zich in dat hy geschoren wierd, en riep: Scheer zacht, meester Jan. Dus is men aan dat spreekwoord gekomen.
