Zo zegt ymand, die zich verbonden acht zyn gegeven toezegging te houden. Dus zegt men ook Myn mond is niet beter, dan myn woord.
Maar hoe komt dat beter daar te pas? Beter is hier het zelve met anders. Wyze en eerlyke lieden veranderen slechts iets tot verbetering. De zin is dan, ik ben geen veranderaar of verbeteraar van myn woord. ’t Geen gezegt is, moet gezegt blyven. Dat betaamt aan een eerlyk man.
Dus zegt men: Een man een man, een woord een woord; en, Hy is een man van zyn woord. Men zegt mede, Myn woord is myn zegel. Maar hy gaat zomtyds niet al te vast, die ymand gelooft op zyn mannenwaarheid: want zulke houden hun woord wel als een wyf. Anders zegt men: Ik wil myn woord niet eeten, dat is, intrekken, weder door den hals halen, gelyk de honden hun uitbraakzel.
De oude zeiden: Een zot en zyn woord zyn haast gescheiden. Doch die is ook een zot.
