Dat is, hy is wel gezint. Men zegt dat ook, Hy is wel in zyn schik.
Het spreekwoord is al van Marten van Rossums tyden, doe men tot Paaschpronk, benevens hooge hoeden en huiken, ook lobben om den hals droeg. Dat oude halsçieraad was een moeyelyke dragt, waar op in ’t plooyen, styven, omdoen en schikken, veel te bedillen viel. Daar was dan al veel vereischt, eer die naar zommiger zin en genoegen stonden. Zulke waren dan wel te vreden en blyde, wanneer de lobbe wel geschikt was, volgens ’t geloofwaardig bericht van een dikwyls bekeken spiegel. Schik zoude ook konnen verkort zyn van opschik, verciering, dewyl men zegt: Hy is daar mede wel in zyn schik, voor opschik. Anders, schikken is vlyen, ordenen, voegen.
