Dit zegt men van ymand, die van eene vergeefsche reize berooit wederkeert, zo dat hy zich van zyn kous voor een muts moet bedienen, en baarvoets loopen op zyn moeders velkoussen, en vaders schoenen van menschenleer, die niet licht afgelegt en versleten worden, noch van mode veranderen. Deze zyn dan in staat om te zingen dat deuntje: Wilhelmus van Nassouwe: Het hair al door den hoed, den elboog door de mouwen.
Zy komen dan hun moêr wel 't ’huis;en hebben zich wel uitgeslooft,als doolende Ridders van Sint Lazarus,of den bedelstaf. Een zeereize met verlies,noemen de Zeeuwen, een kous vaaren!
