Dat is, de natuur heeft in bloedverwanten eene aangeboren en heimelijke neiging en drift tot malkanderen gelegt, die zich in byzondere gevallen openbaart. Maar wat zin heeft die spreekwijze? Men zegt, om te betuigen dat men ergens wezen wil, wat beletzelen zich ook mogten opdoen: Kan ik’er niet gaan, ik zal’er kruipen.
Zo laat zich ook de natuurlijke trek nergens door wederhouden. Verwonderlijk en zeldzaam is, ’t geen van ’t bloedvloeyen zelf van dooden in verscheide gevallen, verhaalt word. ’t Is een oud spreekwoord: De natuur trekt meer, dan zeven paarden. Even gelijk gezegt wierd: Een vrouwen hair trekt meer dan zeven paarden. Wy zeggen mede; De natuur, of ’t moeders hert kan niet liegen.
