(Pistacia lentiscus). Blijkens de wetenschappelijke naam nauw verwant aan de Terebint.
Ook het verspreidingsgebied is vrijwel hetzelfde (Middell.-Zeegebied, vooral Syrië en Palestina). Als bestanddeel van de altijdgroene macchia is hij algemeen. De struik met zijn altijdgroene bladeren en in de zomer met zijn rode bessen staat bijna overal, waar eens bos was, maar ook op de heuvels in de nabijheid van de kust. Uit de stammen en takken komt een kleverige, langzaam verhardende hars te voorschijn. Het zijn dan kleine, lichtgele korreltjes, die bij verwarming een aangename geur verspreiden. De mastix-hars maakte ook deel uit van het heilige reukwerk, nātāf (St.Vert. „mirresap”).
