Wat is de betekenis van zintuig?

o. (-en), elk der organen waardoor prikkels uit de buitenwereld in gewaarwoordingen worden omgezet en waardoor wij kennis van die wereld krijgen : het zintuig van de reuk is de neus; — (oneig.) geen zintuig voor iets hebben, geen gevoel, geen orgaan.

zintuig - Zelfstandignaamwoord 1. een orgaan dat prikkels uit de buitenwereld in elektrische signalen voor de hersenen omzet ♢ De neus is het zintuig waarmee men ruikt. Woordherkomst samenstelling van zin en tuig

zintuig - zelfstandig naamwoord uitspraak: zin-tuig 1. elk van de vijf mogelijkheden om iets waar te nemen: spraak, reuk, gehoor, gezicht, gevoel ♢ als je je zintuigen gebruikt, dan kun je veel ontdekken 1. een zesde zintuig hebben...

zintuig - Orgaan dat een fysische prikkel uit de omgeving opvangt en omzet in een elektrische code. De cellen die hiervoor instaan, zijn de receptoren. Visuele prikkels worden opgevangen door het oog, auditieve door het oor, chemische door de smaak- en reukzintuigen...

zintuig - De vijf lichaamsfuncties die externe of interne prikkels ontvangen en laten voelen.

orgaan om prikkels van buiten het lichaam op te vangen en via zenuwen als impulsen naar de hersenen te geleiden waar men zich bewust wordt wat men ziet (oog), hoort (oor), ruikt (neus), proeft (tong) of voelt (huid). Het totale aantal zintuigjes is bij de mens enkele honderdduizenden (vooral in de huid). De prikkel van de buitenwereld wordt omgeze...

s.n., sin (it), sintûch (it); -en formogens.

o. zintuigen (werktuig, waardoor een der zinnen werkt, orgaan v. e. der zinnen).

orgaan, dat de zetel van een zin is.