wilde wouter
(17e eeuw, vero.) (inf.) brutale kerel. In Vlaanderen ook voor een dwaas, onbezonnen persoon. • 't Is een wilde wouter. Dit zegt men van een ongetemt en bandeloos mensch. Wouter is woudher, woudheer, een boschman, een wildeman. Van zulk eenen zegt men: Zo wild als uit een bosch. Vergelykt het Spreekwoord, 't Is een wildeman, hier voor bladz. 8...
