Waterpenetratiecoëfficiënt
m. (-en), symbool B, karakteristieke hygrische eigenschap van een materiaal, die volgt uit de betrekking x = B√ t waarin x = de indringdiepte van het vochtfront, t = de tijdsduur vanaf het begin van het zuigproces. De waterpenetratiecoëfficiënt wordt, evenals het kritisch watergehalte en de waterabsorptiecoëfficiënt, bepaa...
