Wat is de betekenis van Verderf?

o. g.mv., 1. (veroud., gew.) bederf; 2. het tenietgaan, ondergang : iem. van zijn verderf redden ; iem. in het verderf storten, brengen; in zijn verderf lopen, zijn ondergang tegemoet gaan ; — in bijbelstijl vaak meer actief, wat de ondergang berokkent: wanneer uw verderf aankomt als een wervelwind (Spr. 1 :27); — dat...

verderf - Werkwoord 1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van verderven ♢ Ik verderf 2. gebiedende wijs van verderven ♢ verderf! 3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van verderven ♢ verderf je?...

verderf - zelfstandig naamwoord uitspraak: ver-derf 1. het slecht aflopen met iemand ♢ zij heeft hem in het verderf gestort Zelfstandig naamwoord: ver-derf het verderf Synoniemen ondergang, val Teg...

datgene wat de ondergang veroorzaakt (het woord heeft in de bijbeltaal een actievere betekenis dan doorgaans in de dagelijkse omgangstaal).

Datgene wat de ondergang veroorzaakt (het woord heeft in de bijbeltaal een actievere betekenis dan doorgaans in de dagelijkse omgangstaal). Wanneer uw verschrikking zal komen als een storm en uw verderf zal aansnellen als een wervelwind, wanneer benauwdheid en angst over u zullen komen, dan zullen zij tot mij roepen (Spr. 1: 27-28). WV: ‘uw rampsp...

ondergang; verniel, ondermyn.

s.n., fordjer (it), ûndergong; ten verderve gaan, to sink, to lider gean.

o. (ondergang): in zijn, het verderf lopen; ’t eeuwige verderf, verdoemenis; in het verderf storten; de weg die leidt, voert ten verderf (of: ten verderve).

(vər'derf) o. I. Eig. 1. Algm. ondergang : dat leidt ten verderve; in zijn – lopen. 2. Inz. verdoemenis : het eeuwige –. II. Metn. wat ten verderve leidt.