Wat is de betekenis van traagheid?

v., 1. langzaamheid in beweging of handeling; 2. luiheid; 3. (nat.) de neiging van een massa te volharden in de toestand van rust of beweging waarin zij zich bevindt, volhardingsvermogen, inertie.

traagheid - Zelfstandignaamwoord 1. het langzaam zijn 2. (natuurkunde) ook inertie genoemd, de naam voor het verschijnsel dat er een kracht nodig is om een voorwerp een andere snelheid of richting te geven Woordherkomst Afgeleid van traag met het achtervoegsel -heid

traagheid - zelfstandig naamwoord uitspraak: traag-heid 1. het langzaam in beweging zijn ♢ de traagheid van deze auto is erg irritant 2. het lang uitblijven ♢ wij ergeren ons aan de traagheid in...

de eigenschap dat elk lichaam waarop geen uitwendige kracht werkt, óf in rust is óf in een rechtlijnige, eenparige beweging is. Deze eigenschap is door Galilei bepaald en staat bekend als de wet van de traagheid. Zij is een der grondwetten van de moderne natuurkunde.

s., tragens, têddens, sleauwens.

inertie, weerstand die een lichaam biedt aan een opgedrongen verandering in zijn bewegingstoestand.

v.; 1. luiheid, maar minder sterk; langzaamheid: de traagheid van den leerling; 2. nat. eigenschap der nat. lichamen, om te volharden in de toestand van rust of beweging, tenzij een op hen werkende kracht daarin verandering brengt; inertie; de traagheid der lichamen.

inertie, een grondeigenschap der stof, zich openbarende in handhaving v/d bestaanden bewegingstoestand bij uitblijven v. uitwendige krachten, die daarop wijzigend inwerken. De wetten der inertie zijn het eerst door → Newton geformuleerd.

1° Een der 7 hoofdzonden, in het geestelijk leven een der noodlottigste gesteltenissen, nauw verwant aan de → lauwheid. Het is een gesteltenis, vooral van den wil, vaak door een lichamelijke gesteltenis versterkt, waardoor minder aandacht wordt geschonken aan verplichtingen en nuttige raadgevingen, de energie om zich in te spannen verslapt...