Van Dale Uitgevers (1950)
m. (-en), 1. tip, spits toelopend of smal uiteinde, punt: die hond heeft een wit timpje aan de staart; 2. kapje, eindsnede van een brood; 3. langwerpig spits broodje: Amsterdamse timpen; 4. (gew.) hoekig stuk grond; 5. aan weerskanten puntig uitlopend stukje hout dat de jongens met een stok omhoog- en dan vooruitslaan, elders ti...
Grasduin in meer dan 507 woordenboeken en encyclopedieën. Krijg toegang tot maar liefst 2.316.291 begrippen, 37.599 spreekwoorden en 78.030 synoniemen.
Word nu vriend van Ensie!
M. J. Koenen's (1937)
m. timpen (tip, naar voren overstekende punt van kap of keuvel; spits, smal uitlopend uiteinde); zie timpje.
Dr. L.M. Metz (1937)
Punt. Driehoekig stuk land. Spits broodje. De naar voren uitstekende punt van een monnikskap.
Jozef Verschueren (1930)
m. (-en; -je) spits uitlopend iets nl. 1. spits uiteinde : de van een vinger; een land. 2. langwerpig, min of meer ruitvormig puntbrood : kersttimpen. 3. aan beide zijden spits toelopend stukje hout dat bij sommige jongensspelen omhoog- en dan weggeslagen wordt.
J.H. van Dale (1898)
Timp - m. (-en), tip, spits toeloopend of smal uiteinde bv. een timp land, een timp brood, de korst of het kapje; — langwerpig iets dat aan beide zijden puntig uitloopt; inz. zulk een stukje hout dat de jongens met een stok omhoog- en dan vooruitslaan, elders ook tip geheeten; langwerpig spits broodje van fijn deeg : kersttimpen. TIMPJE, o. (...
Gerelateerde zoekopdrachten
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
