Testĭfĭcor
dep. (1) 1. (bij iemd.) betuigen, (iemd.) als getuige aanroepen, deos hominesque, Cael. in Cic. ep. 2. getuigen, verzekeren, absol., ut testificati discederent, Cic., of m. acc. c. inf., Cic.; overdr., betuigen, bewijzen, tonen, aan de dag leggen, amorem, Cic., part. pass., abs te testificata tua voluntas, Cic.
