Sŭpĕrus
comp. sŭpĕrĭŏr, sup. sŭprēmus en summus. Posit., sŭpĕrus, a, um, 1. in ’t alg., boven zijnde, boven-, res superas, Cic., mare superum, de Adriatische zee (tgo. m. inferum, z. a.), Cic., in briefstijl ook zonder mare, b.v. iter ad superum, Cic. 2. in ‘t bijz., der bovenwereld, boven-, orae...
