Sŭpercĭlĭum
1. ĭi, n. eig., wenkbrauw, plur. (en vaak sing. collectief) de wenkbrauwen. | meton., somberheid, sombere, strenge ernst, sombere trots; hoogmoed, trots, s. Campanum, Cic.; (poët.) wenk, Iuppiter cuneta supercilio movens, Hor. 2. ĭi, n. overdr., hoogte, spits, tumuli, Liv., infimo stans supercilio, aan de voet van d...
