Wat is de betekenis van studeren?

(studeerde, heeft gestudeerd), 1. (onoverg.) zich toeleggen op iets, zijn best op iets doen, zich beijveren: ik geloof dat je er op studeert, iedereen, onaangenaamheden te zeggen; — op iets studeren, het bestuderen: op een preek studeren; 2. (veelal oneig.) peinzen, denken over: daar moet ik eerst nog op studeren;...

studeren - Werkwoord 1. (ov) (onderwijs) het volgen van een opleiding en verwerven van kennis, gewoonlijk aan een universiteit als voornaamste bezigheid ♢ Jan studeert in Groningen. 2. (inerg) het zich concentreren op een bepaalde lesstof om zich deze eigen te maken ♢...

studeren - regelmatig werkwoord uitspraak: stu-de-ren 1. ervoor zorgen dat je er meer over aan de weet komt ♢ we studeerden op de gebruiksaanwijzing 2. er onderwijs in volgen ♢ hij studeert voor...

iets trachten te leren; zich als student in een vak bekwamen

studeren - Het verwerven van kennis door middel van boeken, observaties of experimenten.

(studeerde, heeft gestudeerd), (i.h.b.:) huiswerk maken. Zullen we samen studeren? vraagt hij. ( ) Ik heb mijn huiswerk al af, liegt zij (Vianen 1969: 35). - Etym.: Blijkens WNT (1934) hoort de SN bet. tot de meest oorspronkelijke bet. van het woord.

v., studearje.

studeerde, h. gestudeerd (Lat. studere: 1 zich toeleggen op iets, zijn best op iets doen, zich beijveren; trachten te vinden door denken; 2 zich bekwamen in een vak van wetenschap of theoretisch en practisch in een vak van kunst; zich met geleerde arbeid bezighouden; 3 muziek: zich practisch er in oefenen; 4 leerling zijn inz. aan een inrichting vo...

(stu'de:rən) (studeerde, heeft gestudeerd) [Lat. studere] 1. Algm. zich toeleggen op iets, zich beijveren: ik geloof dat je erop studeert om het hem aangenaam te maken. 2. Inz. a. vooral teoretisch studeren in enig vak van wetenschap of kunst: (in de) natuurkunde, (in de) chemie -; hij studeert in de familiepapieren om te zien of hij niet va...