Wat is de betekenis van Stotteren?

(stotterde, heeft gestotterd), 1. (onoverg.) een spraakgebrek vertonen, vooral uitkomende in snelle herhaling van onvolkomen gevormde beginklanken: hij stottert als men hem aanziet; iem. het stotteren afleren ; 2. (overg.) met moeilijke articulatie uitbrengen: hij stotterde nog enige woorden en ging weg; 3. (Barg.) afbetalen.

Stotteren kan worden omschreven als een spraak- en communicatiestoornis. Een persoon die stottert herhaalt bepaalde klanken en verlengd de lettergrepen, waardoor praten minder soepel gaat. Mensen die stotteren zijn daar meestal tussen hun tweede en zevende levensjaar mee begonnen. Dit kan het gevolg zijn van zowel omgevingsfactoren als van biologis...

(1937) (Barg.) afbetalen. Syn.: op de stotter* kopen. • (E.G. van Bolhuis: De Gabbertaal. 1937) • (Enno Endt & Lieneke Frerichs: Bargoens Woordenboek. 1974) • (Paul Van Hauwermeiren: Bargoens zakwoordenboek. 2011) • (Paul van Hauwermeiren: Bargoens. Vijf eeuwen geheimtaal van randgroepen in de Lage Landen. 2020)

stotteren - Werkwoord 1. (inerg) dezelfde lettergreep een aantal malen herhalend moeilijk uit zijn woorden komen ♢ Hij stottert nu alleen nog maar als hij flink zenuwachtig is. Woordherkomst (freqtt) stoten met het achtervoegsel -er

stotteren - regelmatig werkwoord uitspraak: stot-te-ren 1. spraakgebrek waarbij je het begin van woorden een paar keer herhaalt ♢ 'mmmag ik bbbinnenkomen,' stotterde hij 2. moeizaam uitspreken ♢...

Spreken met herhalingen en aarzeling aan het begin van woorden. Spraak is een van de ingewikkeldste bewegingen die een mens met zijn lichaam maakt. Dan is het misschien niet vreemd dat veel kinderen aan het begin van hun leven een poosje stotteren. Gelukkig gaat dat bijna altijd vanzelf over. Soms blijft het bestaan en blijft iemand stotteren. Sto...

(o.), syn. balbuties, dysphemia; een storing in de vloeiendheid van de spraak door blokkades, herhalingen, verlengingen of andere niet-vloeiendheden zoals pauzes en stopwoorden, hetgeen vaak gepaard gaat met motorische activiteiten van de spraakorganen of andere delen van het lichaam. fysiologisch ~, syn. ontwikkelingsstotteren; tijdelijke fase in...

Stotteren is aangeboren. Als een jong kind opeens begint met stotteren, komt dat vaak op een moment dat hij toe is aan moeilijker taalgebruik. Het stotteren helpt hem om even op moeilijke woorden te komen die hem niet meteen te binnen schieten. Maar ook kinderen die te veel tegelijk willen vertellen gaan soms tijdelijk stotteren. Ze struikelen over...

Bij mensen die niet stotteren een aanwijzing voor tamelijk onbeduidende lichamelijke klachten. Dikwijls wordt men na een dergelijke droom met een gevoel van pijn (hoofdpijn?) wakker. Komen we in een droom een stotteraar tegen, dan maakt iemand zich zorgen over onze gezondheid. Overigens dromen mensen die daadwerkelijk stotteren eerder, dat ze vloei...