Wat is de betekenis van stipulatio?

ōnis, f. stipulatie, het contract, dat daardoor ontstaat, dat men iemd vraagt: „belooft gij dat en dat?” en hij antwoordt: „ik beloof het (spondeo)”, de verlangde belofte, handslag.

(van Lat. stipulari, in plechtige vorm met bepaalde woorden zich iets laten beloven) was in het Romeinse recht de mondeling in vraag-en-antwoord-vorm gegeven toezegging en de daaruit ontstane vordering en schuld. Zij was in het Romeinse recht de algemene en gebruikelijkste wijze om een obligatio (verbintenis) in het leven te roepen en...

Beding, bepaling, BELLEFROID 287. Stipulatio expressa, Uitdrukkelijk beding, BELLEFROID 287. Stipulatio tacita, Onuitgedrukt beding.

Rom.-rechtelijke overeenkomst tusschen partijen, waarbij de partijafspraak verbintenisscheppend wordt door haar in te kleeden in den vorm van een mondeling gestelde vraag en van een mondeling congruent antwoord, beide vervat in de voorgeschreven plechtige bewoordingen. In de hedendaagsche rechtstaal is het woord stipuleer en vervlakt tot: bedingen...

[ Lat.], v., (Romeins recht) de mondelinge toezegging en de daaruit ontstane vordering en schuld. (e) Omwille van het bewijs werd al vroeg tijdens de Romeinse Republiek een akte van een overeenkomst opgemaakt, een praktijk die uiteindelijk ertoe heeft geleid dat onder Iustinianus de stipulatio een schriftelijk karakter kreeg. De stipulatio was een...

...