Wat is de betekenis van stijgbeugel?

m. (-s), 1. metalen, van onderen afgeplatte, aan een riem bevestigde ring (beugel) waarin een ruiter de voet zet om op en af te stijgen en om op te steunen bij het rijden: zich in de stijgbeugels oprichten; — fig.: een voet in de stijgbeugel hebben, een vast begin hebben bij een carrière, met uitzicht op bevordering; 2. (...

stijgbeugel - Zelfstandignaamwoord 1. (paardensport) een metalen beugel die met een riem aan een zadel hangt, bedoeld om het opstijgen te vergemakkelijken en de ruiter vooral tegen zijwaartse sprongen van het paard te beschermen 2. (anatomie) een van de beentjes van het middenoor van een zoogdier Woordherkomst samenstelling v...

(m.), → stapes.

stijgbeugel - Metalen, houten of leren constructies met een platte voetsteun en een gebogen gedeelte die zijn bevestigd aan het zadel met een stijgbeugelriem en worden gebruikt om de voeten van de ruiter te steunen.

1. voetsteun voor de ruiter, vroeger in Europa overgenomen van de Perzen. De metalen beugels zijn met verstelbare riemen aan het zadel bevestigd. Ze dienen tevens om het paard te bestijgen; 2. gehoorbeentje in het oor.

stapes, binnenste van de 3 gehoorbeentjes; zie middenoor.

s., stiichbûgel.

m. stijgbeugels (1 voetbeugel aan een riem v. h. zadel afhangende, door middel van welke men te paard stijgt; 2 een der gehoorbeentjes): 1. zegsw. de voet in de stijgbeugel hebben, op weg zijn om hoger op te klimmen, een vast begin hebben, bij een carrière; 2. de drie gehoorbeentjes: hamer, aambeeld, stijgbeugel.

→ Gehoorbeentjes.