Wat is de betekenis van sonant?

m. (-en), (taalk.) ben. voor de klanken i, u, l, r, n, m, die behalve als consonanten ook als syllabevormende klanken kunnen optreden.

sonant - Zelfstandignaamwoord 1. klinker, klank Verwante begrippen consonant

[Lat. sonans, -antis = o.dw van sonare = geluid geven, klinken, van sonus = geluid, klank] klank die én als consonant én als syllabevormende klank kan optreden (i, u, l, r, n, m).

stemhebbend(e letter).

sonant (klinkers en l, m, n, r).

(philol.), In het Indo-Germ. klanksysteem zijn a, e, o uitsluitend vocalen; i en u daarentegen kunnen ook consonantisch (halfvocalisch), nl. als j en w optreden. De liquidae en nasales 1, r, m, n, die normaal consonanten zijn, komen ook in bepaalde omstandigheden zelfstandig voor, als silbevormende klanken 1, r, m, n: zoo Sanskr. karoti, hij doet,...

(so'nant) v. (-en) [Lat. klinkend] een der klanken i, u, l, m, n, r die als medeklinkers maar ook sillabevormende klanken kunnen optreden.

lat., klinker, vocaal.

...