Wat is de betekenis van soepel?

(<Fr.), bn. bw. (-er, -st), zeer buigzaam, lenig: soepele stoffen; soepel leer; — vaak in toepass. op onstoff. zaken: een soepele stijl; soepele voorschriften, niet streng bindend; hij heeft een soepele aard; ze zijn nogal soepel, niet te streng in de toepassing; — bw.: soepel dansen.

soepel - Bijvoeglijk naamwoord 1. gemakkelijk buigend en zich aanpassend ♢ Het leer was door invetten weer soepel geworden. 2. (figuurlijk) weinig problemen ondervindend ♢ De zaak werd op een soepele manier afgehandeld.

soepel - bijvoeglijk naamwoord uitspraak: soe-pel 1. je kunt het buigen en van vorm veranderen ♢ rubber is een soepel materiaal 2. gemakkelijk, niet streng ♢ de regels hier op school zijn soepel...

sag, buigsaam, lenig.

adj. & adv., linich.

bn., bw. (Fr. souple; zeer buigzaam, week en zacht en toch sterk, lenig): soepele wollen stoffen, fig. een soepele aard.

('soepәl) bn. en bw. (-er, —st) [Fr. < Lat. supplex < plicare, buigen] 1. zeer buigzaam, lenig: leer. 2. gedwee: een karakter.

soepel - buigzaam, lenig; plooibaar, handelbaar.

soepel bn. 'buigzaam; meegaand' categorie: leenwoord ◆ 300 Nnl. in soepel en onderdanig 'gedwee en onderdanig' [1786; Corver], souple 'lenig, toegeeflijk' [1832; Weiland], de zoo soepele ('meegaande') Barthe [1867; Gids 1, 355], slank en soepel [1877; Gids 1, 25]. Ontleend aan Frans souple...