snurker
1) (1903) (inf.) (vreemde) rare kerel; snuiter. Ook gebruikt voor een snoever of blaaskaak. In het Bargoens van begin twintigste eeuw betekende het nog: iemand die op de gelegenheid loert om iets buit te maken. • Wa' mó die snurkert, die suinige Job hier, schreeuwden ze rond 'm. (Israël Querido: Menschenwee, roman van het land. 19...