Wat is de betekenis van SNOTTER?

m., 1. snot; 2. (plat) neus: hij heeft het al in zijn snotter, hij merkt het al; 3. (Zuidn.) snotjongen.

snotter - Werkwoord 1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van snotteren ♢ Ik snotter 2. gebiedende wijs van snotteren ♢ snotter! 3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van snotteren ♢ snotter je?...

kind, snotneus (informeel) Achteraf zei ik ter mijner verdediging, dat dit inderdaad een benaming was voor piepjonge mensen: snotneusje, snottertje, stinkerke. (Louis Paul Boon, Pieter Daens) Belgisch-Nederlandse Standaardtaal Gangbaarheid: 2 Vlaamsheid: 2

Snotjongen, snotneus, snotaap, kwajongen. En dan hoopt hij dat de geweldigaard tot bedaren zal zijn gekomen. En wat die snotter betreft, Klaus mag hem gerust voor zichzelf bewaren, hij trekt zijn aanbod in, hij wil, in zijn huis, geen uitstaans meer hebben met dat holengebroed, TEIRLINCK 1952, 1, 139.

m. snotters (Z.-N. snotaap).

('snottər) m. (-s) 1. Eig. snot. 2. Metn. Plat. neus : het in de hebben, het gewaarworden. 3. Metn. en Metf. snotjongen.

SNOTTER - m. snot; (ook) neus; — (plat) hij heeft het al in den snotter, hij merkt het reeds.