Wat is de betekenis van SMIJDIG?

bn. (-er, -st), 1. licht te smeden, gemakkelijk te bewerken : smijdig goud ; 2. lenig, buigzaam: smijdig leer; — (flg.) hij heeft een smijdig karakter, tegenstelling met stug; 3. zacht: smijdig laken ; 4. op sierlijke wijze plooibaar of kneedbaar : smijdige taal.

buigzaam, kneedbaar

adj., smedich, smeudich, smidich.

bn. (licht te smeden; lenig, buigzaam, zacht): bergen smijdig goud; fig. een smijdige taal.

('smijdəch) bn. en bw. (-er, -st) 1. licht te smeden : goud. 2. buigzaam, lenig : een karakter. Tgst. stug. 3. zacht: laken. 4. zoet vloeiend : een -e taal. 5. goed gekookt, gebonden; -e soep.

SMIJDIG - SMEDIG, bn. (-er, -st), licht te smeden, zacht: smijdig goud; lenig, buigzaam : smijdig leer; (fig.) hij heeft een smijdig karakter, tegenstelling met stug; zacht: smijdig laken; {fig.) smijdige taal, woorden, zachte, zoete, vleiende taal; gebonden, goed doorkookt: smedige soep. SMIJDIGHEID, v.

Smijdig, bn. (-er, -st), lenig; buigzaam, week; - (zacht) laken; -e (goed doorkookte) soep; - (smeedbaar, zacht) goud. *-EN, bw. gel. (ik smijdigde, heb gesmijdigd), zacht -, lenig maken; smeedbaar maken (goud). *-HEID, v. gmv. zachtheid, lenigheid, smeedbaarheid.

...