Wat is de betekenis van seraf?

(<Hebr.), m. (-s), engel van de hoogste rang in de onmiddellijke nabijheid Gods lofliederen zingende.

seraf - Zelfstandignaamwoord 1. (Jiddisch-Hebreeuws) bepaalde slang (5×: Num. 21:6, 21:8, Deut. 8:15, Jes. 14:29, 30:6) 2. (Jiddisch-Hebreeuws) wezen met zes vleugels in de tempel (Jes. 6:2, 6:6) Woordherkomst Herkomst: Hebreeuws (gangbare Nederlandse versie), letterlijk: 'brandende' (slang die brandt en doet branden) Ve...

[Hebr. seraph, mv seraphim, missch. van saraph = branden] (Bijb.) bep. klasse van engelen (vgl. cherub).

(serafijn) engel van de hoogste rang

(meervoud: serafim), naam voor een engel.

engel v/d eerste rang om Godstroon; hemelse wese wat God lofliedere toesing.

Onder de s., die alleen Jes. 6 : 2, 7 genoemd worden, zullen wij engelen te verstaan hebben, die in bijzondere betrekking staan tot Gods heiligheid. Hun naam komt van een stam, die „branden” betekent. In het aangehaalde roepingsvisioen van Jesaja heeft iedere s. 6 vleugels en hebben zij voorts de gestalte van een mens, want er is sprake van aangezi...

mvd. Sevafim (van Hebr. saraf, branden, verbranden), gevleugelde vuurgeesten rondom Gods troon (vgl. Jes. 6). In de Christelijke engelenleer werden de Serafim (Serafijnen) opgenomen als een der hoogste van de 9 koren der engelen. Hetzelfde woord is gebruikt voor de „vurige” (d.i. giftige) slangen, die in de woestijn Israël bedreigd...

serafijn, m. vuuror llchtengel, hemelgeest voor de troon Gods.