seraf

betekenis & definitie

seraf - Zelfstandignaamwoord
1. (Jiddisch-Hebreeuws) bepaalde slang (5×: Num. 21:6, 21:8, Deut. 8:15, Jes. 14:29, 30:6)
2. (Jiddisch-Hebreeuws) wezen met zes vleugels in de tempel (Jes. 6:2, 6:6)

Woordherkomst
Herkomst: Hebreeuws (gangbare Nederlandse versie), letterlijk: 'brandende' (slang die brandt en doet branden)

Verwante begrippen
serafijn, Hebreeuws (transcriptieversie): saraf