Sēdĭtĭo
ōnis, f. 1. tweedracht, twist, onenigheid. 2. in ’t bijz.; opstand, oproer, verzet, seditionem concitare of conflare Cic., seditionem sedare, Cic., in seditione ipsi inter se sunt, Liv.; meton., opstandelingen, muiters, stupente ita seditione, Liv. | overdr., oproer, opgewondenheid, iracundia dissidens...
