Wat is de betekenis van schoft?

I. v. en o. (-en), 1. (gew.) grendel; 2. schuif in een duiker of sluis; 3. deel van een werkdag dat niet door een rusttijd wordt onderbroken, thans meestal het derde, eertijds het vierde gedeelte: in het eerste schoft iets doen; — zij werken daar 5 schoft daags, zij werken daar zeer lang, 15 in plaats van 12 uur; — op s...

schoft - zelfstandig naamwoord 1. iemand die slechte dingen doet ♢ die moordenaar is een echte schoft 2. hoogste deel van de rug van een paard of rund ♢ ik klopte het paard op zijn schoft Zelfstand...

Schoft - huisbaas, huisploert, kotbaas. Vero., evenals de vrouwelijke term schoftin.

gemene kerel; schurk. Het verkleinwoord is schoffie. Overgenomen uit het Nederduits: schufft, dat weer is afgeleid van het oudere schuvut (schavuit).‘Heeft de schoft geklapt?’ vroeg deze met een’ woesten blik. (Jacob van Lennep, De pleegzoon, 1833) Zeg, verdomde schoft, kan je de houding niet aannemen als je tegen je meerderen sp...

bij viervoeters, in het bijzonder bij het paard, die plaats van de rug waar de hals begint.

(de, -en), zeer onbeschaafde en zich tevens onmaatschappelijk gedragende manspersoon, van kwajongen en straatschender tot gauwdief en zware misdadiger. M’ma in haar krotje, grootgebracht in het geloof van de hernhutters, bidt tot de Heer dat haar zoon geen ‘schoft’ mag worden (van Teylingen 36). Ouma beweerde dat hij lui was en d...

1. s.; (vlegel), skoft, skoelje. 2. s.; (schouder v. dier), skoft (it).

Benaming voor oneerlijk mens, zoodra men zelf dupe is.

I. v. schoften (schouder, inz. van grote dieren; ook: hoogste gedeelte van de rug v. e. groot viervoetig dier); buffels met brede schoften. II. v. schoften (deel [inz. ¼] van een werkdag, niet door een rustpoos onderbroken). III. m. schoften (onbehouwen vlegel; inz. schurk, schoelje); etymologisch = schoft I; verg. bonk.