Praevārĭcātĭo
ōnis, f. overtreding van de plicht, plichtverzaking, vooral van de aanklager, die met de tegenpartij heult, schending van de ambtstrouw.
Dr. J.F.L. Montijn (1949)
ōnis, f. overtreding van de plicht, plichtverzaking, vooral van de aanklager, die met de tegenpartij heult, schending van de ambtstrouw.
Z.C. de Boer, J.G. Schlimmer (1910)
Praevaricatio - (van varus, krom) is het heulen van een aanklager met den beschuldigde. Daar bij de Rom. in rechten het non bis in idem gold, zocht een schuldige, die eene ernstige aanklacht vreesde, wel eens een zijner vrienden te bewegen hem aan te klagen, natuurlijk met het doel om door scheeve of verdraaide behandeling der zaak de aanklacht te...
Grasduin in meer dan 507 woordenboeken en encyclopedieën. Krijg toegang tot maar liefst 2.316.291 begrippen, 37.599 spreekwoorden en 78.030 synoniemen.
Word nu vriend van Ensie!
J. Kramer (1908)
is in het rom. recht de wijze van handelen van een aanklager die zijn plicht verzaakt door den aangeklaagde behulpzaam te zijn om de veroordeeling te ontgaan in plaats van zijne veroordeeling te bewerken. Thans verstaat men onder P. de handelwijze van een advocaat, die ten nadeele van zijn eigen cliënt zijn tegenpartij bevoordeelt.
Gerelateerde zoekopdrachten
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
Wil je dit begrip toevoegen aan je favorieten? Word dan snel vriend van Ensie en geniet van alle voordelen: