Wat is de betekenis van polymeer?

v. (...meren), (scheik.) verbinding die ten opzichte van een grondverbinding polymerie vertoont.

verbinding gevormd uit diverse moleculen van een bep. stof.

langgerekte ketenmolecule; van de aard van polymerie

polymeer - Een verbinding gevormd door de combinatie van twee of meer moleculen van dezelfde substantie om zo een nieuwe verbinding te vormen met dezelfde empirische formule, maar met een hoger molecuulgewicht.

(< = poly-, Gr. méros = deel; gevormd naar analogie van → isomeer). Wordt gezegd van een stof die dezelfde empirische formule heeft als een andere stof (de monomeer; = mono-), maar een veelvoud van het moleculairgewicht.

chem. verbindingen, welker moleculen bestaan u/e aantal moleculen v/e andere verbinding. De vorming hiervan heet polymerisatie het verschijnsel polymerie.

(poli'me:r) [Gr. meros, deel] Scheik. 1. bn. (...mere) waarvan een molekuul is samengesteld uit verscheidene molekulen van een andere stof. 2. o. (...meren) polymere stof.

I. o. (-meren), langgerekt ketenmolecule, al dan niet vertakt, ontstaan door additie of condensatie van (in het algemeen vele) gelijksoortige moleculen (monomeren) (e); II. bn., als, van polymerie of gepaard gaand met polymerisatie: polymere radicalen; bij polymerisatie optredend: polymere ionen; (erfelijkheidsleer) polymere factoren, die elkaars w...

...