Wat is de betekenis van Pikkel?

I. m. (-s), (Zuidn.) 1. poot van een tafel, stoel enz.; 2. (scherts.) been: niet vast op zijn pikkels staan; hij vloog met zijn pikkels omhoog; 3. pikkelstoel. II. m. (-s), bikkel. III. m. (-s), 1. (gew.) vlek, plekje: een zwarte das met rooie pikkeltjes; 2. (gew., in Zuidn.) puistje, pukkeltje.

standaard (van fiets)

(de, -s) poot van een tafel, stoel enz., been van een mens, drievoet, krukje, statief. Ik huiverde, zette mijn snorfiets zomaar onbeschermd midden op de weg op zijn pikkel en liet me meedrijven met de stroom volk. - DS, 12-08-2002.

1. Poot (van een tafel, stoel, bank enz.). Op de tafel staat een groote wereldbol op een pikkel, CLAES 1933, 150. Een kast op drie pikkels verbergt al hun keukengerief, DEWACHTER 1942, 7. We kochten een zetel van acht en vijftig franken. Omdat ik de oudste was, mocht ik hem dragen. Ik plaatste hem met de zate op mijn hoofd en hield hem bij de pik...

m. pikkels (Z.-N. poot van tafel of stoel; gmz. voet): niet vast op zijn pikkels staan.

I (‘pikkəl) m. (—s; -tje) [→ pikken I 5] 1. Eert. puntig uitsteeksel dat in de grond werd geprikt, gestoken. 2. Uitbr. Scherts, been : hij lag met zijn -s in de lucht. II m. (-s; -tje) kleine → pik (I D II 1 b) nl stip : een witte das met rode -ties.

Pikkel m. (-s), (Zuidn.) voet eener tafel, van een stoel enz.; — bikkel; — pikkels in ’t zuur, allerlei groenten in ’t zuur.

...