Wat is de betekenis van PHILEMON?

Gr. Phile'moon, en BAU'CIS (Gr. Baukis'), bejaarde echtelieden in Phrygië, die ondanks hun armoe Zeus en Hermes, die in mensengedaante op aarde dolen, gastvrij onthalen en op hun bede, samen te mogen sterven, na een lang en gelukkig leven in bomen veranderd worden (Ovid., Met. 8, 661).

Zie Filemon

Philemon (Φιλημων), griekse eigennaam. Vermelding verdienen: 1. Philemon en Baucis, in de griekse sage een bejaard phrygisch echtpaar, dat ondanks zijn armoede aan Zeus en Hermes, die in de gedaante van sterfelijke reizigers onderdak zochten, een gastvrij onthaal bood, nadat rijke en aanzienlijke buurtgenoten hun deuren voor de goden gesloten hadde...

m -> Filemon. Eenmaal als vr.naam (tweede naam) aangetroffen.

Een vrome, bejaarde Phrygier, echtgenoot van Baucis. Philemon en Baucis bewezen, ondanks hun armoede, op roerende wijze gastvrijheid aan Zeus en Hermes, die in de gedaante van reizigers bij hen onderdak vroegen, nadat rijke en voorname lieden hun deuren voor de goden gesloten hadden. Als straf hiervoor werd de gehele streek tot een moeras gemaakt,...

1° De oudste dichter der Attische Nieuwe Comedie. * Ca. 361 v. Chr. te Syracuse, ♱ ca. 263. Na een kort oponthoud in den vreemde (Alexandrië?) keerde hij terug naar Athene en bleef er tot zijn dood. Van zijn 97(?) stukken zijn enkel de meeste titels alsook enkele fragmenten bewaard. De stukken Emporos (de Koopman) en Thèsauros (de S...

(fi'le:mon) [Lat.] 1. Philemoon. 2. een door de H. Petrus bekeerde kristen, aan wie Paulus een Brief richtte.

1) brave echtgenoot van Baucis, wonende in Phrygië, die beiden Zeus en Hermes gastvrij en gul onthalen en op hun bede samen te mogen sterven, na een lang en gelukkig leven, in boomen omgeschapen werden; 2) dichter v. d. nieuw-Attische comedie, + 330.

Philemon, - zie FILEMON.