Pălaestrĭcus
1. adi., tot de palaestra behorende, motus, kunstmatige, zoals de dansmeester ze leert, Cic., doctor, Quint. 2. subst., palaestrica, ae, f. (sc. ars), worstelkunst, Quint. | palaestricus, i, m. (sc. doctor), een leraar in de palaestra, Quint.
