Wat is de betekenis van Ortus?

ūs, m. 1. eig., opgang, b.v. solis, Cic.; meton., ortus solis, het Oosten, Cic., Liv. 2. overdr., het ontstaan, oorsprong, tribuniciae potestatis, Cic., ortum ducere ab Elide, afstammen, Ov. | geboorte, puerorum, Cic., primo ortu, terstond na de geboorte, Cic.

Ontstaan, herkomst. Ortus vitae, Ontstaan van het leven. Ortus viventium, Ontstaan van de levende wezens.

Ortus - (sterrek.). Het begrip opkomst en ondergang der hemellichamen treft men bij de oude schrijvers, behalve in den algemeen bekenden zin, nog in andere beteekenissen aan. 1) o. heliacus, of schemeringsopkomst, het opdoemen uit de morgenschemering. (Het verdwijnen in de avondschemering heet dan occasus heliacus). De o. h. van heldere sterren was...

lat., aanvang, begin, oorsprong, geboorte; ook: opgang eener ster.

...