Wat is de betekenis van Onbetuigd?

bn., alleen in de uitdr. zich niet onbetuigd laten, niet nalaten getuigenis van zich te geven, zich openbaren in zijn handelingen (vgl. Hand. 14:17) thans bep. in de zin van duchtig meedoen: hij liet zich niet onbetuigd bij het fijne diner.

onbetuigd - Bijvoeglijk naamwoord 1. ♢ 2. ♢ Woordherkomst afleiding betuigd en met het voorvoegsel on- Antoniemen

Zich niet onbetuigd laten, zich laten gelden, een aanzienlijke bijdrage leveren. Deze uitdrukking gaat terug op Handelingen 14:17, waar Paulus en Barnabas spreken: ‘en toch heeft Hij Zich niet onbetuigd gelaten door wel te doen, door u van de hemel regen en vruchtbare tijden te geven en aan uw harten overvloed van spijs en vrolijkheid te schenken’...

bn.: zich niet onbetuigd laten, Bijbel: niet nalaten getuigenis te geven, d.i. van zijn aanwezen de zichtbare blijken geven, bijv. op een feestmaal door flink toe te tasten, zie Hand. 14 : 17; hij liet zich bij die collecte niet onbetuigd, gaf ruim; de man liet zich bij de fles nooit onbetuigd, dronk veel.

('tuicht) bn. alleen in uitdrukkingen: niet blijven, zich openbaren; zich niet laten, door zijn handelingen van zich getuigenis geven of bij eten of drinken flink toetasten.

bn., alleen in de uitdrukking zich niet laten, niet nalaten getuigenis van zich te geven, zich openbaren in zijn handelingen (Hand.14,17); thans vooral in de zin van duchtig meedoen: hij liet zich niet bij het fijne diner.

bn. zich niet onbetuigd laten, niet nalaten getuigenis van zich te geven : de genooden lieten zich niet onbetuigd en menigmaal werden de drinkschalen even snel geledigd als gevuld.

...

...