neopythagoreeërs
m. (mv.), filosofen die zich van ca.50 v.C. tot het einde van de 2e eeuw n.C. opnieuw oriënteerden aan de leerstellingen van de pythagoreeërs. De oude school der pythagoreeërs was reeds in de 4e eeuw v.C. ten onder gegaan, maar veel oud erfgoed bleef in de academie bewaard, terwijl de religieuze traditie een voortzetting vond in talr...
