Multo
I. multo (mulcto) (1), straffen, gewl. c. abl. = met iets, alqm multā, poenā, morte, Cic., of = met verlies van iets, alqm pecuniā, Nep., parte agri, Liv., alqm Asiā, Cic.; c. dat. comm., Veneri Erycinae multari, bij V. in boete vervallen = veroordeeld worden de erfenis aan V. af te staan, Cic. II. multŏ, adv. zie...
