Loci oratorii
(Lat., = oratorische vindplaatsen), ook met een Grieksch woord topoi genoemd, zijn in de leer der welsprekendheid zekere bronnen om stoffen en bewijzen uit te scheppen voor den opbouw eener redevoering. Men noemt ze ook loci communes (= gemeenschappelijke vindplaatsen), omdat ze aan alle dingen gemeen zijn. Men onderscheidt intrinsieke en extrinsie...
