Wat is de betekenis van kronkel?

m. (-s), sterke of lusvormige kromming, herhaaldelijk sterk gekromde lijn, vorm of gedaante, ofwel (concreet) deel van of plaats waar een voorwerp zulk een vorm vertoont: kronkels in een touw, in een rivier; de kronkels van een slang; — (oneig.) een rare kronkel in zijn hersens hebben, rare denkbeelden hebben; de kron...

(1960+) (journ.) luchtig rubriekje of column in de krant (oorspr. het Parool), geschreven door de Nederlandse auteur Simon Carmiggelt (1913-1987). Zie ook: Falklandje*. • In mei 1960: vragen in de Tweede Kamer naar aanleiding van wat Carmiggelt in een televisie-uitzending zegt. Carmiggelt zegt dan: „In den beginne was het woord en een Vl...

kronkel - Zelfstandignaamwoord 1. herhaaldelijk sterk gekromde lijn of vorm ♢ W:Simon Carmiggelt|Simon Carmiggelt publiceerde columns onder het pseudoniem Kronkel kronkel - Werkwoord 1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van kronkelen ♢ Ik kr...

kronkel - zelfstandig naamwoord uitspraak: kron-kel 1. onregelmatige, grillige bocht ♢ de weg maakte een kronkel 1. een rare kronkel hebben [vreemde dingen doen] Zelfstandig naamwoor...

Kronkel - Zie: Carmiggelt, Simon.

zie rekken.

val, plooi; draai, kromming; gekronkel, met draaie loop; omdraai; slinger.

s., krinkel, kronkel, kringel, dwar(re)l, slach, krolder.

m.-s, kronkeltje; kromming, bocht: een kronkel in een touw, draai, kink.