Kom, uitroep
tw., de 2de pers. enk. der geb. w. van komen, 1. uitroep om een ander of zichzelf tot een handeling, ook b.v. tot luisteren aan te sporen: kom, schiet nu eens op; kom, ik ga maar eens opstappen; 2. sussende of vergoelijkende uitroep, vaak met herhaling: kom, huil nu maar niet; kom, kom, zo'n vaart zal het niet...
