Wat is de betekenis van kobalt?

o., 1. chemisch element uit de achtste groep van het periodiek systeem, een enigermate roodachtig metaal met sterke glans, smelt bij 1490° en heeft een soort. gew. van 8,9 ; is bijna zo magnetisch als ijzer en verandert niet door de lucht, evenmin door het water ; 2. kobaltblauw'.

kobalt - Zelfstandignaamwoord 1. (scheikunde), (element) scheikundig element met symbool Co en atoomnummer 27. Het is een zilverkleurig overgangsmetaal Woordherkomst genoemd naar een Duitse mijnwerkersterm "kobold" (aardgeest) . Verwante begrippen alnico, cobalamine, cyanocobalamine, hastelloy, vitallium

(Co. 27) Een grijsachtig metaal met sterke glans, dat veel overeenkomst vertoont met nikkel (zie daar). Het element, dat in zijn verbindingen in de oudheid al bekend was, werd in 1735 door G. Brandt (1694-1768) uit bismutmineralen bereid. Kobaltverbindingen waren al in de oudheid bekend en werden in de glasindustrie gebruikt voor het blauw kleuren...

[Du. Kobalt, naar kobold, z.a.; kobalterts werd eertijds door mijnwerkers met een aardgeest in verband gebracht] chem. element, metaal, symbool Co, ranggetal 27.

helderblauw; scheikundig element, Co; metaal

kobalt - Te gebruiken voor het metaalelement met het symbool Co en het atoomnummer 27; een wit metaal dat lijkt op nikkel maar met een blauwachtige tint in plaats van een gele. Ook te gebruiken voor het metaal wanneer het wordt bewerkt en gevormd om, gewoonlijk in combinatie met andere stoffen, verscheidene voorwerpen en materialen te maken.

(Co), een chemisch element, een hard, lichtgrijs metaal. Legeringen van kobalt en ijzer worden gebruikt om permanente magneten te maken.

rooiagtige, grys metaal.

o., roodachtig wit, zeer moeilijk smeltbaar metaal; kobaltblauw: helderblauwe kleur of verfstof.