Wat is de betekenis van Knus?

bn. bw., behaaglijk-vertrouwd, gezellig en gemoedelijk in een enge sfeer: een knus woninkje; een knus babbeltje ; (bw.) knus bij elkaar zitten.

knus - Bijvoeglijk naamwoord 1. aangenaam van gezelschap en enigszins intiem ♢ We hebben een avond in het knuste restaurantje van de stad doorgebracht.

knus - bijvoeglijk naamwoord 1. wat een aangename sfeer heeft ♢ ze heeft van die knusse gordijntjes Bijvoeglijk naamwoord: knus ... is knusser dan ... de/het knusse ... Synoniemen gemoedelijk,...

gesellig, warmpies.

adj. & adv., smûk, smout.

bn. en bw. (-ser, -t) [~ knot 2] aardig, lief, gezellig bijeen : een huisje, babbeltje; ingericht.

bn. en bw., behaaglijkvertrouwd, gezellig en gemoedelijk: een — woninkje; een — babbeltje; — bij elkaar zitten (ook: knusjes, knussig).

knus bn. 'gezellig, intiem' categorie: etymologie onduidelijk Nnl. een knutsch huishoudentje [1859; WNT], ik zit na den drukken dag 's avonds liever knusjes thuis [1864; WNT], het bijw. of bijv. naamw. knuts, knus, dat onze volkstaal heeft voor lief, aardig [1875; WNT]. Ontstaan door assimilatie -ts > ...

KNUSJES, KNUSSIG, bw. aardig, lief, prettig, gezellig: wij zitten hier zoo knusjes.