Wat is de betekenis van knock-out?

(Eng.), bn., (boksen) neergeslagen, nl. zó dat men gedurende 10 sec. met een ander lichaamsdeel dan de voeten de grond raakt; in ’t alg.: geheel verslagen, buiten gevecht gesteld.

(bijvoeglijk naamwoord) [alg.] geveld, neergeslagen, uitgeteld, uitgeschakeld, buiten westen, verslagen, gevloerd, buiten gevecht gesteld - Een loeiharde opstoot en daar lag hij, geveld op de grond.

(1926) (< Eng.) (boksen) neergeslagen; buiten bewustzijn geraakt; gevloerd; (meer alg.) verslagen; tot niets meer in staat; uitgeteld. • Maar als ik zoo iets in opstandige buien voorstel, dan kijkt Jaap me doodnuchter aan en hoont: ‘Zeg, ben je betoèterd, ragebol!’ Jaap is nuchter. Soms zou ik hem kunnen stompen - alleen,...

knock-out - Zelfstandignaamwoord 1. (sport) in de vechtsport het beëindiging van een wedstrijd als gevolg van vermoeidheid, een blessure, evenwichtsverlies of bewusteloosheid 2. uitgeteld, uitgeput 3. (elektrotechniek) totale uitval van elektrische of elektronische apparatuur knock-out - Bijvoeglijk naamwoord 1. met bet...

buiten westen; neervellende slag (boksen)

[Eng.: nokkaut'], afgekort k.o.; een bokser is knock-out als hij door een stoot ten minste tien tellen buiten gevecht is gesteld.

uitgeslagen bij het boksen ; de beslissende slag

knock-out.

het bewusteloos slaan [bij boksen]; genadeslag; iets of iemand waar je paf van staat.