klapper, voorwerp
m. (-s), wat klapt; 1. iets dat ontploft; (vuurwerk) voetzoeker; kloppertjes, papiertjes met sas voor een kinderpistool; (taalkunde) explosieve medeklinker, zoals p, b en t; persoon of zaak, die het hoogtepunt vormt; 2. iets dat door slaan klinkt; klepper.
